Weer een fijne wandeling mogen begeleiden als trainer, met als gezelschap, goed geluimde deelnemers die er zin in hadden om deze morgen goed door te stappen en te genieten.
Nadat de spieren opgewarmd en ingelopen waren, kwamen in het mooie Bunderbos, dat er mystiek uitzag door de lichte mist die daar hing, fraaie paddenstoelen tegen die op een afgestorven boomstam groeiden. Daar kon ondergetekende niet zomaar aan voorbij gaan, die moesten gefotografeerd worden. En zo zeeg ik ter aarde om een zo goed mogelijke positie van dichtbij (macro) in te nemen om deze schoonheden van de natuur vast te leggen.
De deelnemers hadden de opdracht gekregen om alvast verder te lopen en de instructies waar naar toe.
Toen ik weer een verticale positie had ingenomen en in de richting van mijn doorgelopen deelnemers liep, duurde en duurde het maar, maar ik zag geen deelnemers meer.
Waren ze opgelost in de mist of waren ze een ander pad ingeslagen of waren de paddenstoelen misschien wel paddo’s geweest waardoor ik aan het hallucineren was geraakt.
Het werd nog vreemder toen er een berichtje op mijn mobiele telefoonscherm verscheen (een zwaaiend handje) met de tekst, waar ben je en of ik wilde terug zwaaien. Dus er was nu wel contact ontstaan met mijn deelnemers maar zij en ik wisten nog altijd niet van elkaar waar we waren.
Het voordeel van onze moderne communicatie mogelijkheden is dat ik nu wist dat ze er nog waren maar niet waar. Maar je kunt met deze apparatuur ook bellen, gelukkig had ik telefoonnummers en zo hebben we toch mondeling contact kunnen maken en ons weer kunnen verenigen. Een hele opluchting.
We hebben veel kunnen genieten van een fraaie omgeving waar het bijzonder stil was op diverse fraaie vogelgeluiden na.
Na afloop hebben we nog gezellig nagepraat over onze avonturen deze ochtend onder het genot van drank en spijs.
Gr. Jacques, trainer.
