Ik merk dat iedereen platgeslagen is door het plotse overlijden van Marian. Ik wil graag bij deze mijn deelneming uiten, in eerste instantie naar haar zoon Ferry en zijn vrouw Suzanne en haar kleinkinderen Yvana en Milan. Ik wil haar, op dit forum, in memoriam schrijven wat zij voor mij binnen Walking Limburg heeft betekend.
Ik zal haar aanstekelijke enthousiasme tijdens de wandelingen in de natuur nooit kunnen vergeten. Ik heb verscheidene vakantietrips samen met haar mogen meemaken en heb vaak genoten van de stilzwijgende wandelingen: naast elkaar wandelend en in alle stilte genietend van al het mooie wat de natuur ons biedt,.Dit zowel in de Eifel, Thuringen en Oostenrijk maar ook gewoon dichter bij huis: in ons "Limburgs dierbaar oord"!
Marian droeg Walking Limburg een zeer warm hart toe en heeft zich dan ook steeds met haar mogelijkheden een bijdrage geleverd ter ondersteuning, als gecertificeerde wandelbegeleidster, maar ook naar Jacques toe op organisatorische vlak ondersteuning geboden.
Ik zal haar missen en zeg dus via dit forum : MARIAN HET GA JE GOED HIERBOVEN EN ZIE IN MINZAAMHEID NEER NAAR ONZE ZWARE TRIPS DIE JACQUES VOOR ONS IN PETTO! MAAR VOORAL GENIET HIERBOVEN.
Ik zal Marian altijd in HERINNERING houden en herinneren is een vorm van (weer) ONTMOETEN!!!
TOT ZIENS MARIAN
Liduina
Mooi omschreven Liduina.
Ook ik ben flink geschrokken van het bericht dat Marian plots was overleden.
Donderdagmorgen hebben we nog samen gezwommen en maakte ze plannen voor de akantie in April en In Mei.
Samen hebben we de Eifelsteig en een deel van de camino gelopen, een geweldige ervaring.
Marian grootste angst was om afhankelijk te worden, daarom wilde ze zoveel mogelijk leuke dingen doen.
Ze was dan soms ook teleurgesteld als je niet over dezelfde energie beschikte om door te denderen in dit leven.
Marian heeft helaas niet al haar plannen kunnen verwezenlijken.
Egaal waar ze nu is ze zal duidelijk aanwezig zijn.
Het ga je goed Marian
ik sluit me bij de vorige sprekers aan,ook voor mij kwam dit bericht als een donderslag bij heldere hemel. Marian wij hebben samen veel mooie gesprekken gehad, ik blijf jou herinneren als een warme hartelijke vrouw die voor iedereen klaarstond! Dank je wel voor al je wijze raad!
Het ga je goed, Marian!
Martje
Dit forum zal zonder al die mooie en enthousiaste verhalen van Marian nooit meer hetzelfde zijn .
De wandelingen zullen zonder haar ook nooit meer dezelfde zijn .
We zullen haar heel erg missen .
Anne en Pieter
Wat een schrikken was het ook voor mij.Zo onwerkelijk!Zo heftig ! Iedere dag moet ik er even aan denken.
Nooit meer Marian,help ik vind het heel moeilijk te snappen.
Vanaf mijn begin bij de wandelclub kende ik haar!Even wennen,daar moest ze telkens hartelijk om lachen als ik het daar over had.
Iedere vrijdagmiddag was het heerlijk om samen op schrieversheide te wandelen met de groep.Later werd het de dinsdagmiddag, maar wat hebben we altijd met zijn allen genoten!
Zo aanwezig,soms eigenwijs,maar zo,n klein hartje.
Haar drijfveer en haar doorzetting ,paste niet bij mij ,maar bewonderde ik wel heel erg in haar.Haar lach hoor ik duidelijk.
Wat heeft ze ook mooie dingen met Bertie ondernomen!
Dit zijn de dingen die mij troosten in mijn schrik.Wat mooi wat op haar prentje stond,als je aan mij denkt,heb geen verdriet,maar geniet.Klopt wel, en komt ook wel,maar nu even niet.NU wil ik even pijn voelen ,maar ook aan de mooie dingen van haar denken.
Afscheid komt vrijdag,ik ben er zeker bij,met zeker veel wandelaars die van haar hebben mogen genieten,
Dag lieve Marian,ik gun je nu een hele mooie plek,waar jij je thuis voelt,vergeten doen we je nooit,en zo fijn om je gekend te mogen hebben,
Lientje
Lientje
Beste Marian,
Wij kwamen elkaar regelmatig tegen in de afgelopen tien jaar. Aanvankelijk vond ik jou maar erg druk, later besefte ik dat jij net als mij gewoon erg enthousiast was. Tijdens de stampot wandelingen en later ook bij de Bokkereyer was jij altijd erbij en met goede zin! De guitige blik en hartelijke lach zal ik niet snel vergeten.
De malheur met onze wandelclub een paar jaar terug, bracht jou niet van slag. Er tegen aan! Ik was een beetje laat voor de bijeenkomst bij jou thuis maar ook daar zag ik Marian van haar beste kant. Ook in de nadagen van de vergadering en uiteindelijk van onze vereniging was jij een steunpilaar voor iedereen.
De wandelingen en afsluiting erna waren altijd beregezellig. Ik heb jou leren kennen als een echt wandelmaatje, ook al wandelden wij niet zo vaak samen. Jouw familie, vrienden en wandelvrienden hebben een diamant verloren. Voor sommigen wellicht een ruwe diamant maar met een hart van goud.
Bram van Aarle.