weer het weer
knettergek, razenddol
mijn vrind de wind
hoeit, joeit, woeit,
elke kier doorgestormd
laat me alle hoeken zien
blaast enorm hoog van de toren
dakpannen vliegen om mijn oren
doet heel wat stof opwaaien
breek vandaag bomen voor de lol
zwavelzon ook al in ruigte gehuld
salpeterig grijnzend brouwt zij
borrelend gifgrauwe wolken brij
waait met alle winden mee
gooit zomaar voor de pret
met klatsend dikke regendruppen
nog nooit vertoond
vandaag ben ik beetje bang:
zon in winderige woede gehuld
stormend geweld
plots uitgekweld
doodmoe geveld
lucht frisblauw gezuiverd, alles zonneklaar
schuldloos grillig duivels paar!
ben steeds weer gewaarschuwd
GEWAARSCHUWD
voor zo’n onbetrouwbare vriendjes
maar toch… in de luwte na die storm
buigt een plas sneeuwklokjes ja-ent hun kopjes
zonnetje kriebelt zacht mijn haar
briesje bungelt elsekatjes
tedert lieflijk strelend mijn wang
dan val ik
dan val ik weer
als een blok
voor zon en wind-
STILTE
han weinberg
Hallo Han,
weer boeiend om je gedicht te lezen, hoe jij de wandeling hebt ervaren.
MOOI !!!
Gr. Jacques.